Ο Γιώργος έχει μία επιχείρηση συμβούλων η οποία "πήγαινε πολύ καλά" και απασχολούσε 90 άτομα. Οι τζίροι της εταιρίας ήταν ιδιαίτερα μεγάλοι, αρκετά εκατομύρια ευρώ ετησίως, και αυτό επέτρεπε στην εταιρία να δίνει ιδιαίτερα ψηλούς μισθούς, οι οποίοι ξεκινούσαν από 4000 €. Η κατάσταση αυτή επέτρεπε σε όλους τους υπαλλήλους να ζουν σαν golden boys και οι περισσότεροι έτσι ακριβώς ζούσαν. Με μόνη εξαίρεση τον Βαγγέλη ο οποίος, αν και εξαιρετικά υψηλόμισθος, ζούσε μια απλή και νοικοκυρεμένη ζωή, αποταμιεύοντας και εξασφαλίζοντας κατά το δυνατόν το μέλλον της γυναίκας του και των τριών παιδιών τους. Δεν συμμετείχε ποτέ σε τριήμερα σε εξωτικά νησιά, δεν αγόρασε Porche Cayenne, δεν πήγαινε διακοπές σε πεντάστερα ξενοδοχεία στην Ελούντα και έτσι δημιούργησε όλα αυτά τα χρόνια ένα σεβαστό κομπόδεμα.
Η κρίση τελικά χτύπησε και την εταιρία του Γιώργου. Τα πάγια λειτουργικά έξοδα της εταιρίας του είναι πλέον περισσότερα από τα έσοδα και στην καθομιλουμένη "δεν βγαίνει". Απολύει κόσμο και έτσι η εταιρία των 90 ατόμων μετατρέπεται γρήγορα σε εταιρία των 12 ατόμων. Οι υπάλληλοι διαμαρτύρονται γιατί δεν μπορούν να συνεχίσουν στο ίδιο βιωτικό επίπεδο που είχαν συνηθίσει αυτοί και οι οικογένειες τους όλα αυτά τα χρόνια. Ο Γιώργος, ο οποίος ζούσε σαν μεγιστάνας όλα αυτά τα χρόνια ισχυρίζεται ότι η εταιρία δεν μπορεί πλέον να καλύψει τους μισθούς των υπαλλήλων. Ξαφνικά όμως διαπιστώνει ότι ο μόνος που δεν διαμαρτύρεται είναι ο Βαγγέλης, ο οποίος έχει, όπως έχουμε ήδη εξηγήσει, το κομπόδεμα του για να ζήσει σχετικά άνετα αυτός και η οικογένεια του μέχρι να περάσει η μπόρα. Έτσι λοιπόν ο Γιώργος πηγαίνει στον Βαγγέλη και απαιτεί μέρος από την περιουσία του για να τα βγάλει πέρα! Τι;;;;;;; Πως;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Σας φαίνεται παράλογη η απαίτηση;
Λοιπόν, η παραπάνω εταιρία είναι η σπάταλη Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου. Οι υπάλληλοι είναι όλοι αυτοί που ζούσαν τόσα χρόνια στα καταναλωτικά πρότυπα του δυτικού κόσμου. Ο Βαγγέλης από την άλλη είναι η ταπεινή και νοικοκυρεμένη εκκλησία η οποία αποταμιεύει και φροντίζει καθημερινά για τους έχοντες ανάγκη (τα παιδιά και η γυναίκα του Βαγγέλη). Τους φροντίζει δε και ως προς τις ανάγκες τους αλλά και ως προς το ήθος τους. Άν λοιπόν δεχτούμε (που δεν ισχύει) την αμύθητη περιουσία της εκκλησίας, με ποια λογική λοιπόν απαιτούν κάποιοι σπάταλοι την εκμετάλλευση της; Και ποιος αποδεδειγμένα κακοδιαχειριστής θα μπορέσει στη συνέχεια να εγγυηθεί το μέλλον αυτών που βοηθάει η εκκλησία; Ακόμα και στην πλέον φιλελεύθερη θεώρηση των νεοταξιτών, η περιουσία δεν πρέπει να φορολογείται παρά μόνο όταν γίνει αντικείμενο συναλλαγών.
Όπως είπε και ο φιλελεύθερος Στέφανος Μάνος, μπορεί να έχω κληρονομήσει ένα διαμέρισμα από τον παππού μου στο Κολωνάκι και να κατοικώ εκεί τα τελευταία έξι χρόνια άνεργος. Με ποια λογική με φορολογεί το κράτος; Να φορολογηθώ άμα πάω να το πουλήσω, είναι κατανοητό! Να φορολογηθώ όμως απλά επειδή το έχω;;;
Μια τελευταία ερώτηση! Η εταιρία δεν είναι πλέον βιώσιμη και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Δεν μπορεί αλήθεια;;; Το δικό της κομπόδεμα που είναι από όλα αυτά τα χρόνια; Ξοδεύτηκε στα Four Seasons, στα διήμερα στας Ευρώπας (βλέπε πίνακα παρακάτω, πηγή: salata.tv) και στις Cayenne; Και τώρα ζητάτε τίς οικονομίες του ταπεινού και νοικοκύρη;;; Βρε ουστ!!!!!
